Southwest USA 2008: 27 april: Las Vegas

Jerry en ik waren vandaag al om 05:00 wakker. Dat is natuurlijk veel te vroeg, dus we hebben ons gedoucht en zijn toen achter onze laptop gaan zitten. Omdat we vandaag een lange dag voor de boeg hebben, zaten we om 07:30 allemaal aan het ontbijt in het hotel. In tegenstelling tot de meeste hotels in de VS, was het ontbijt hier redelijk uitgebreid. Je kon zelf wafels maken en er waren omeletjes, worstjes, fruit, cereals etc. Vooral de kinderen zaten goed te smullen! Rond 08:30 zijn we uitgecheckt en op weg gegaan naar de Hoover Dam. Het was lekker rustig op de weg, en zelfs bij de Hoover Dam was het tot onze grote verbazing heel rustig. Dat was vorig jaar wel anders! Toen kostte het ons veel tijd om de dam over te komen vanwege de grote drukte. Bovendien was het toen ruim 40 gr en vandaag is het heerlijk in het zonnetje met een temperatuur van 28°C. We parkeren onze auto aan de andere kant van de dam en lopen rustig terug. We nemen ruim de tijd om de dam goed te bekijken en te fotograferen. Het blijft een indrukwekkend bouwwerk! Dat geldt ook voor de nieuwe weg en brug die momenteel gebouwd worden over de Hoover Dam.

Rond 10:30 rijden we verder. We kunnen vlot doorrijden en zijn dan ook rond 12.45 al in Seligman, waar we even stoppen om de route 66 ‘roadside attractions’ te bekijken. We lopen wat rond en zien dat de sticker die Monique op het raam van de barber heeft geplakt er nog steeds opzit. We hebben al een beetje honger maar we willen graag picknicken bij de bij Watson Lake Park in Prescott, dus we nemen een snack, maar wachten nog even met de lunch.

Via route 89 rijden we verder naar Prescott. Na ruim een uur arriveren we bij Watson Lake Park. Bij de parkingang is geen ranger te bekennen, dus betalen we de fee van $2 door de biljetten in een enveloppe te doen en deze vervolgens in een daarvoor bestemde bus te doen. We dekken de picknicktafel en genieten van de lunch en de prachtige omgeving. De kinderen klauteren op de rotsen en vermaken zich prima.

Als we uitgegeten zijn, rijden we een stukje verder en parkeren onze auto bij de grote Ramada in het park. Vanaf hier hebben we een adembenemend uitzicht over Watson Lake! Wauw, wat prachtig! Het water is mooi blauw, en de lichtgekleurde rotsen en keien steken prachtig af tegen het water. De mannen en de kinderen lopen helemaal naar beneden om de rotsen op het water te kunnen bereiken. Lilianne en ik lopen en klimmen over de rotsen om het meer goed van bovenaf te kunnen zien, en om Jerry, Erik en de kinderen van bovenaf te kunnen fotograferen. We blijven een behoorlijke tijd hier om de schitterende omgeving in ons op te nemen.

Als de mannen en kinderen weer boven zijn, rijden we verder richting Sedona. We komen onderweg door het leuke plaatsje Jerome. Dit stadje was tot voor tientallen jaren geleden vervallen tot een spookstadje, maar inmiddels hebben vooral kunstenaars het weer nieuw leven ingeblazen. Het ligt mooi tegen de bergen aan en doet gezellig aan. Rond 18.00 komen we aan bij het Hampton Inn Hotel in Sedona aan. Ook hier hebben we mooie, ruime kamers. Lilianne, Erik, Mathijs en Laurens besluiten bij het hotel te blijven om wat bij te komen van de lange, vermoeiende dag. Jerry, ik en de kinderen stappen weer in de auto om naar Red Rock Crossing te rijden. Om 19:00 gaat de zon onder en vanaf deze plek schijn je met zonsondergang een prachtig uitzicht te hebben op ‘Cathedral Rock’, een rotsformatie in de vorm van, hoe kan het ook anders, een kathedraal. We parkeren de auto en lopen via een pad langs de rivier richting ‘Cathedral Rock’. We zien de rotsen in de verte al prachtig rood kleuren. We waden de rivier over om de weerspiegeling van de rotsen in het water te kunnen zien. We zijn er gewoon stil van, zo mooi is het! We nemen rustig de tijd om foto’s te maken en gaan pas terug als de zon helemaal onder is. We zijn blij dat we de moeite hebben genomen om hier te gaan kijken, dit hadden we voor geen goud willen missen!

We rijden terug naar het hotel waar we ons even opfrissen. Om 20:30 gaan we aan de overkant van het hotel eten bij ‘Red Planet’. Dit is een typische Amerikaanse diner en het eten is er heerlijk! Als we teruglopen merken we dat we toch behoorlijk moe zijn. De kinderen vallen na het douchen vrijwel meteen in slaap. Jerry en ik gaan nog even achter onze laptop zitten maar om 23:00 besluiten dat we het ook gezien hebben voor vandaag.

Morgen rijden we van Sedona naar de Grand Canyon. We hebben hier geen internetverbinding, dus ons verslag zal een dag later volgen.